W obecnych czasach najbardziej śmiercionośne konflikty przebiegają nie między państwami, lecz raczej wewnątrz nich; między tyranami a społeczeństwami, które są gnębione i które próbują się z tym zmierzyć. Szeroko rozpowszechniony jest pogląd, że ciemiężone społeczeństwa mają do wyboru dwa wyjścia: zgodzić się na tyranię mając nadzieję, że ulegnie ona złagodzeniu, lub też wywołać gwałtowne powstanie dla odzyskania wolności. Ten ograniczony pogląd jest podważany przez to, że kampanie społecznego oporu obywatelskiego (niekiedy określane jako przejawy „władzy ludu” [people power]) lub konflikty niestosujące przemocy, pojawiały się częściej, niż nam się wydaje. Od roku 1900 średnio raz w roku miała miejsce kampania oporu obywatelskiego rzucająca wyzwanie panującemu władcy. Takie prowadzone przez obywateli ruchy społeczne w coraz większym stopniu określały wynik najbardziej znaczących konfliktów geopolitycznych i przekształceń demokratycznych od 1972 roku. Jednakże decydenci polityczni, naukowcy, dziennikarze i inni zainteresowani obserwatorzy ciągle zdają się nie doceniać zdolności zwykłych ludzi do podkopywania tyranii
i odzyskiwania praw bez odwoływania się do przemocy.

The Checklist for Ending Tyranny (Polish)
Peter Ackerman and Hardy Merriman
From the book: Is Authoritarianism Staging a Comeback?